De meerdelige animatiefilm “Poesjkin en… Michailovskoje”, geregisseerd door Katarina Gavryoesjkina, is een voorbeeld van moderne Russische animatie, die een nieuwe interpretatie van de mythe van Ruslands belangrijkste literaire figuur aan een zo breed mogelijk publiek presenteert. Het lijkt misschien een kinderfilm, maar alleen op het eerste gezicht. De animatieserie vertelt het verhaal van Poesjkins leven in ballingschap op het landgoed van zijn moeder in het dorp Michailovskij in de provincie Pskov en onthult constellaties van verwijzingen naar de biografie en het werk van Aleksandr Sergejevitsj. En het is georganiseerd als een kunstwerk – in de taal van de kunst, een enkele plot naait leven en werk van de dichter, fantasie en werkelijkheid aan elkaar. Elk element en detail is een belangrijke gids voor de kijker.

Volgens regisseur Ekaterina Gavryushkina, de makers van de animatieserie “was het belangrijk om niet alleen verhalen over Poesjkin te vertellen, zelfs gebaseerd op herinneringen, brieven en andere bewijzen, maar om de opeenvolgende veranderingen te tonen, om de spirituele, en daarmee de creatieve groei van onze held vast te leggen. En elke reeks is een zekere mijlpaal, een stap in de diepte, voorwaarts en opwaarts”.

Om die complexe geestelijke veranderingen en creatieve groei van Poesjkin in ballingschap te tonen, werd een moeilijke weg gekozen: het beeld van de held doen herleven, het zegel van ideaal en symbool van hem verwijderen, biografische feiten en getuigenissen gebruiken als materiaal om de innerlijke wereld van de dichter weer te geven. En om dit te doen door middel van artistieke expressie die voor iedereen begrijpelijk is.