Hij was een beroemd chirurg en voorzitter van de Belgische Orthopedische Vereniging, en daarvoor, tijdens de Eerste Wereldoorlog, een vrijwilliger van het Russische Expeditiekorps, die vocht op de velden van Champagne.

Boris Osipovitsj Blankoff werd “de laatste dokter van Tsjechov” genoemd, en hij behandelde – zonder vergoeding – zowel landgenoten als Belgische verzetsstrijders – Sovjetsoldaten en officieren die uit de concentratiekampen van de nazi’s waren ontsnapt.

In 1945 was hij een van de oprichters van de Unie van Russische Patriotten, de grootste organisatie van onze landgenoten in België.

Zijn zoon Jean Borisovitsj Blankoff noemde zichzelf gekscherend een “verrader” – omdat hij geen dokter of mijningenieur werd, zoals velen in zijn familie, maar omdat hij een passie had voor de Russische taal, wijdde hij zijn hele leven aan de studie en promotie van de Russische cultuur, geschiedenis en literatuur.

En er waren ook studies van de werken van Chingiz Aitmatov, Georgische auteurs – samen met zijn vrouw Goldie, en nog veel meer….

Dankzij hem, die lange tijd deelnam aan de archeologische expeditie van Novgorod, leerde de wereld over berkenhouten letters en de hoge cultuur van de Russische Middeleeuwen. Maar Jean Borisovitsj beschouwde de vertaling in het Frans van het Oudrussische chanson de geste – het beroemde Verhaal van Igor’s veldtocht (XII eeuw), dat tien jaar van zijn leven in beslag nam, als zijn belangrijkste werk.